Vaderdag

Vaderdag of moederdag

Ieder jaar weer vind ik dit een moeilijke dag.
Zijn dit dagen goede dagen om ook stief of plus ouders in de bloemen te zetten?  
Ik kom er niet uit.  Ik heb de neiging om neen te zeggen omdat ik niet de mama van mijn stiefkinderen kan zijn en tegelijk heb ik toch de verwachting of hoop dat ik op die dag niet vergeten word.  
Ieder jaar probeer ik het verschil duidelijk te "kennen".  En toch lukt het mij niet goed om de emotie niet te voelen van de verwachting.
Ik hoorde onlangs dat het goed zou zijn om een aparte dag voor de stiefouders "op te richten", om hen te eren in de zorg die zij doen voor de stiefkinderen.  Ook hier weet ik het niet goed.  Misschien moeten we niet nog meer dagen in het leven roepen die om verplichtingen vragen denk ik dan.  Het is pas echt waardevol als de spontaniteit is van het tonen van genegenheid of waardering.
Het kan voor de kinderen niet anders dan verwarrend zijn als zij op Moeder- of Vaderdag ook nog rekening moeten houden met een stiefouder.  Zij kozen er niet voor om in een nieuw gezin te moeten functioneren.  Zij moesten zich al aanpassen aan de breuk, aan de gevoeligheid tussen mama en papa of de grootouders...  
En natuurlijk is het voor de stiefouders niet altijd gemakkelijk. 
En wat als één van de ouders overleden is, wat betekenen deze dagen dan?   
Kinderen hebben recht op de loyaliteit naar hun bloedeigen ouders.  Hoe de relatie ook vertroebeld is, hoeveel of hoe weinig contact er is. Ze hebben maar 1 mama en 1 papa.  
En tegelijk zijn er veel "plus" ouders, "pleeg" ouders,  "adoptie" ouders die zorg dragen kinderen.
Aan iedereen in deze situatie, wees mild voor jezelf deze week na vaderdag.  Misschien raak je sneller geïrriteerd? 
Ik wens jullie ruimte toe om hierover te spreken met elkaar en te luisteren naar elkaar. Welke pijn is onderliggend? Mag die er zijn? 
​Liesbet